sponsordiner

28 augustus was het zover. Het sponsordiner ten bate van de gehandicapte kinderen met de spierziekte Duchenne te Baktapur vond plaats op de roeivereniging Beatrix te Eindhoven. Een fijne en prettige accommodatie om de 35 gasten te ontvangen. Natuurlijk hadden we de ruimte in een beetje nepalese sfeer proberen te brengen door het aan te kleden met gebedsvlaggen en kleurrijke doeken en een tafel vol met boeken en platen over Nepal. Een aantal vergrotingen van mijn foto’s en nepalese muziek maakte het decor compleet.
Het weer was zelfs nepaals getint waardoor we iedereen op het terras welkom konden heten met een kopje jasmijn thee en grote schalen zoute popcorn.
Bij binnenkomst kregen de vrouwelijke gasten een tica zoals dat ook gebruikelijk is in Nepal.
Deze tica’s waren niet van rijst met kleurstof maar fraaie gekleurde siertica’s, het gaf een feestelijk gezicht als je de ruimte in keek en iedereen ermee zag zitten.
Hoewel er veel voorbereiding aan vooraf is gegaan kreeg ik een warm gevoel om mijn gasten te mogen ontvangen en welkom te heten en wat betreft de maaltijd heb ik met plezier gezien hoe iedereen genoot van de Dahl-Baht. We hadden dan ook een diversiteit aan gerechten zodat er volop keus was. Menigeen heeft zich er over verbaasd over de prijs maar wees gerust ik sprong er prima uit en uiteindelijk kan er een flink bedrag over gemaakt worden voor het project.
Toen het idee ontstond in Nepal had ik nog geen uitgebreid draaiboek en wist niet ik ook niet wat ik mocht verwachten. We begonnen in Nederland met het menu uit te zoeken, te proeven en de haalbaarheid in tijd te testen.Wat kun je van te voren en wat pas vlak voor de maaltijd maken? Ook de enorme grote pannen die je nodig hebt onderschat je zeker als je voor 35 man 9 gerechten klaar te maken krijgt. De keuken op de loods was ideaal, een snelle afwasmachine onontbeerlijk en een grote frituurbak hielp ons een flink eind op weg.
Voor de kookliefhebber is misschien interessant om te weten dat eigenlijk alle kruiden die we gebruikt hebben verkrijgbaar in Nederland zijn op twee na. Dat zijn de kruiden jimmu en timmur, deze werden o.a. gebruikt in het pittige champignonsgerecht en zijn door Jeanne recent nog uit Nepal meegenomen. De jimmu lag nog maar net te drogen op het land en ziet eruit als kleine strodraadjes.
Op mijn boodschappenlijstje stond onder ander 57 cm. gemberwortel, 63 tenen knoflook, 41 gewone uien en maar 5 kilo basmatirijst met 55 grote vleestomaten. Resultaat was dat ik vrijdagmiddag bij de Kommar verbaasde blikken had en het schap met vleestomaten volledig leeg had geplunderd. Het aantal uren dat we hebben staan snijden en koken weet ik niet precies wel voelde we een continue drang om door te gaan en waren we precies op tijd klaar om ons om te kleden en als gastvrouw aan te kunnen treden.
Zonder de hulp van Jeanne had ik het absoluut niet gered en ik vond het geweldig om samen met haar dit sponsordiner te verzorgen. Vanaf het begin was ze enorm enthousiast, kwam met ideeën aan, bleef vooral zeer praktisch bij het uitzoeken van de gerechten en heeft een stimulerende energie wat betreft het kokkerellen. Haar bedoeling is om in de toekomst een nederlands-nepalees kookboek uit te geven en ik kijk er nu al naar uit. Dus Jeanne schrijf verder maar vooral kook verder, ik hou me aan bevolen om te proeven en de foto’s te maken.
Maar vooral wil ik je bedanken voor al je hulp.
En niet alleen Jeanne wil ik bedanken maar iedereen die een bijdrage heeft geleverd door te sponsoren in welke vorm dan ook: door te komen eten , ansichtkaarten te kopen of een geldelijke bijdrage heeft gestort neem van mij aan de kinderen in Nepal zijn er enorm mee gebaat en blij mee.
Dit is mijn laatste bericht op de site. Het was compleet nieuw om te doen maar heeft zeker bij gedragen en geeft straks in de vorm van een dagboek een herinnering aan een fantastisch avontuur. Ik wens iedereen veel geluk op zijn levenspad en mijn motto is: there is no end to adventures if you only walk with your eyes open.