Cheles in chinandega
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg jos
17 Juni 2006 | Nicaragua, Chinandega
Cheles, de witte mens, zo worden wij hier genoemd. De mannen roepen allerlei mooie kreten naar ons toe bijv. O, hartjes van mij, je bent mooi, ik hou van jou en nog veel meer fraais. Petra vertaalt ze lachend. Wij zijn als vreemdeling, als blanke toerist welkom hier.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen volledig beeld kan geven van Nicaragua. Wel denk ik, dat we tijdens ons verblijf in Chinandega een goed beeld hebben kunnen vormen van het leven in deze omgeving. Er wonen en leven heel veel verschillende typen mensen . Een waar mengelmoes van de oorspronkelijke inheemse bevolking gemengd met de Spaanse en Amerikaanse mensen, Latino’s en West-Europese mensen levert een heel mooi beeld op. Juist deze diversiteit is verrassend maar geeft tevens een stuk geschiedenis van dit land weer.
Het leven is hier trouwens rustig, stil er wordt nauwelijks getoeterd en ook mensen schreeuwen of roepen niet hard. Paard en wagen worden afgewisseld met de vrachtwagen. Taxi hebben concurrentie van de fietskarren maar alles rijdt rustig door elkaar en heeft ruimte. De mensen, die we ontmoeten en die ons begeleiden spreken vol trots over hun land met zijn tekortkomingen. Ze zien realistisch de problemen en delen hun zorgen die het land heeft. Er klinkt wel vertrouwen uit hun stem en je voelt en merkt dat ze geloven in de mogelijkheden van het land. Ze benadrukken daarom het belang van de stedenband en het project, de komende expositie.
Een herinnering voor mij aan Chinandega zijn vooral de ogen van de kinderen en van de volwassenen. Hun open blik, de verlegen blik en helaas ook soms een trieste lege blik. Maar, meestal een guitige, vrolijk blik, dat de gezichten doet opbloeien.
Op fotografisch gebied heb ik genoten en ben ik gegroeid deze dagen. Een stuk nieuw techniek eigen gemaakt en vooral veel plezier beleefd in het zoeken naar het fotoverhaal. Pech voor velen dat het uitzoeken van het beeldmateriaal thuis gaat gebeuren en ik dan uit de overgebleven selectie kies voor de site.
Want betreft de Spaanse taal betreft leun ik volledig op Petra en moet ik eerlijk bekennen dat ik er geen moeite voor doe om nu nog nieuwe Spaanse woorden te leren. Met het handje woorden en gebarentaal kom ik voorlopig een heel eind.
Net zoals wij ons hier proberen te oriënteren aan de hand van de vele kerken of de radiomasten. Er zijn hier geen straatnamen of huisnummers en toch vind ik snel me draai en leer ik snel de leuke en nuttige plekjes te vinden. Het zit er jammer genoeg alweer op maar thuis komt het vervolg en kunnen we nog lang nagenieten.
Ik moet eerlijk zeggen dat ik geen volledig beeld kan geven van Nicaragua. Wel denk ik, dat we tijdens ons verblijf in Chinandega een goed beeld hebben kunnen vormen van het leven in deze omgeving. Er wonen en leven heel veel verschillende typen mensen . Een waar mengelmoes van de oorspronkelijke inheemse bevolking gemengd met de Spaanse en Amerikaanse mensen, Latino’s en West-Europese mensen levert een heel mooi beeld op. Juist deze diversiteit is verrassend maar geeft tevens een stuk geschiedenis van dit land weer.
Het leven is hier trouwens rustig, stil er wordt nauwelijks getoeterd en ook mensen schreeuwen of roepen niet hard. Paard en wagen worden afgewisseld met de vrachtwagen. Taxi hebben concurrentie van de fietskarren maar alles rijdt rustig door elkaar en heeft ruimte. De mensen, die we ontmoeten en die ons begeleiden spreken vol trots over hun land met zijn tekortkomingen. Ze zien realistisch de problemen en delen hun zorgen die het land heeft. Er klinkt wel vertrouwen uit hun stem en je voelt en merkt dat ze geloven in de mogelijkheden van het land. Ze benadrukken daarom het belang van de stedenband en het project, de komende expositie.
Een herinnering voor mij aan Chinandega zijn vooral de ogen van de kinderen en van de volwassenen. Hun open blik, de verlegen blik en helaas ook soms een trieste lege blik. Maar, meestal een guitige, vrolijk blik, dat de gezichten doet opbloeien.
Op fotografisch gebied heb ik genoten en ben ik gegroeid deze dagen. Een stuk nieuw techniek eigen gemaakt en vooral veel plezier beleefd in het zoeken naar het fotoverhaal. Pech voor velen dat het uitzoeken van het beeldmateriaal thuis gaat gebeuren en ik dan uit de overgebleven selectie kies voor de site.
Want betreft de Spaanse taal betreft leun ik volledig op Petra en moet ik eerlijk bekennen dat ik er geen moeite voor doe om nu nog nieuwe Spaanse woorden te leren. Met het handje woorden en gebarentaal kom ik voorlopig een heel eind.
Net zoals wij ons hier proberen te oriënteren aan de hand van de vele kerken of de radiomasten. Er zijn hier geen straatnamen of huisnummers en toch vind ik snel me draai en leer ik snel de leuke en nuttige plekjes te vinden. Het zit er jammer genoeg alweer op maar thuis komt het vervolg en kunnen we nog lang nagenieten.
-
17 Juni 2006 - 15:35
Yvonne:
Hoi Jos,
Hoezo pech er blijft toch nog genoeg moois over voor ons, jouw kennende.
We genieten dan graag met je mee.
Op zijn brabants "Houdoe en tot ziens" -
17 Juni 2006 - 18:38
Gerda:
Goede reis terug en een prettige thuiskomst -
17 Juni 2006 - 18:58
Annemiek:
Wat gaat dat toch snel. Net was je weg en nu alweer bijna thuis. Gelukkig hebben we kunnen genieten van je berichtjes, anders zou ik haast niet geloven dat je bent weggeweest. Fijn dat na zoveel verre reizen het toch bijzonder voor je blijft. -
18 Juni 2006 - 06:12
An:
Hoi Jos
Bedankt voor je prachtige verhaal, en een goede terugreis. Ik kijk uit naar de foto's hoewel ik het idee heb dat ik ze al gezien heb tijdens het lezen.
groetjes -
18 Juni 2006 - 09:36
Peter:
jos,
je schrijft weer erg duidelijk en "visueel"; heerlijk om te lezen!
welkom thuis en tot gauw
liefs -
18 Juni 2006 - 11:53
Ludy:
Gezellig, alweer een bericht van Jos. Heerlijk om even weg te dromen tijdens jou verhaal. Volgens mij was het een prima reis en ik ben heel benieuwd naar het resultaat.
Goede reis en tot snel. -
18 Juni 2006 - 14:58
Tine En Bert:
Mai mai, wat vliegen die 10 dagen er doorheen, maar zo te lezen wat het wel echt de moeite waard. Wat me vooral opvalt is dat de mensen zo rustig, beleefd zijn. Inderdaad geen geschreeuw en getoeter. Dat kun je je hier helaas helemaal niet voorstellen, nochtans zou iedereen daar eens goed mogen aan werken. Dan zou het een kleurrijker en muziekrijker wereldje zijn waarin wij hier ierdere dag rondrazen !! Hoop je snel terug te zien en je foto's te kunnen bewonderen.....liefs tine en bert -
18 Juni 2006 - 17:14
Hannie:
Jos, een goede reis terug en welthuis! Heb weer genoten van je verhalen en verheug me al op de fotos,groetjes van je spaanse familie! -
20 Juni 2006 - 09:55
Marjorie & Mehrab:
Waarschijnlijk ben je inmiddels al weer thuis maar het was weer erg leuk je belevenissen te volgen! -
22 Juni 2006 - 14:55
Mariet:
Fijn om alles nog een keer na te lezen. Het is precies zoals je het vertelde. Ik hoopte hier toch al een enkele foto aan te treffen, maar je houdt de spanning erin. Succes met het sorteren. -
22 Juni 2006 - 19:42
Mirena:
Ha Jos,
en toen stond mijn reactie bij: hoe Nepal mij in Nicaragua bracht.
Niet minder gemeend -
22 Juni 2006 - 19:44
Mirena:
en jouw site staat eindelijk weer bij mijn favorieten. dus laat er t.z.t nog maar een reis komen -
09 Augustus 2006 - 14:33
Lia Sengers:
Hoi Jos,
Pas nu heb ik je reisverslag gelezen. Je schrijft fotografisch en warm. Ik kijk uit naar de expositie.
Groetjes
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
