het vertrek uit Nepal

Mijn laatste dagen in Kathmandu zijn aardig gevuld met nog wat laatste afspraken en natuurlijk de allerlaatste inkopen. Dit omdat de tas nog niet volgenoeg zat uhum! Een van de leukste ervaringen was de beautysalon. Ik had gehoord van een prima salon waar ze naast je haar knippen ook andere mogelijkheden hadden zoals de pedicure. Dit leek me wel wat na zo'n trekking dus samen met Tamara ( een vrijwilligerster bij het straatkinderen project) gingen we er naar toe. Ik werd eerst geknipt en later kregen mijn voeten en onderbenen een beurt. Zelfs een compleet klei masker voor de onderbenen hoort erbij. Met twee vrouwen sterk werd eraan de kuiten gekneed en de nagels geborsteld. Ik moest me met twee handen vast houden aan de leuning om niet uit de stoel te glijden. Tamara nam een uitgebreide gezichtmassage met masker. De kosten voor zo'n twee/drie liepen op tot 3,50 euro per persoon.
De dag erna ben ik op bezoek geweest in een leprahuis, een plek waar ex-lepra patiënten worden opgevangen en de kans krijgen te werken. Er is voor iedereen wel een baantje geschapen zelfs al hebben ze weinig functie met de handen. Men zoekt een taakje wat iemand nog kan doen. Er is een weverij, men maakt papierproducten, batik etc. Op het centrum worden de baby's en echte kleintjes opgevangen en de oudere kinderen gaan met de schoolbus naar een engelse school. Er is een tehuis waar de ouderen soms demente ex-lepra patiënten verzorgd wonen. De sfeer is vriendelijk en erg warm er is een huismoeder die de ouderen zoveel mogelijk helpt bij het eten en de persoonlijke verzorging.
Judith en Mirielle, twee verpleegkundige uit het Catrien hebben veel bereikt in de 10 weken dat ze daar waren. Er kon een microscoop aangeschaft worden en er ligt nu overal zeil in plaats van kaal beton in de woonverblijven. Goed om te zien dat er zoveel bereikt kan worden.
En dan is het echt tijd om naar Nederland te gaan, tenminste dat dacht ik. Ik was keurig op tijd, te wachten (5 mei)op de luchthaven en opgelucht dat ik geen overgewicht voor de bagage hoefde te betalen. Een beetje laconiek dacht ik nog de eerste stap terug is gezet. Ik moest in Abu Dhabi ook 5 uur wachten. Maar na drie uur vertraging en nog geen vliegtuig te zien werd het duidelijk dat ik nog geen afscheid hoefde te nemen van Nepal. Mijn vlucht werd in zijn geheel afgelast en zeer laat in de avond werden we naar het rijkste hotel van de stad gebracht, het Crown Plaza, waar we een heerlijk buffet kregen en een prima bed. Het was een schril contrast met de voorgaande tijd om met zoveel luxe omringt te worden.
Na een heerlijke nacht op een luxe boxspring matras word ik natuurlijk vroeg wakker en krijg ik een superluxe ontbijt aangeboden. Er wordt medegedeeld dat we om 10.30 worden op gehaald om naar het vliegveld te gaan. Niemand weet echter te vertellen hoe laat het vliegtuig nu gaat ach ja ik ben nog in Nepal, ke garne.
Uiteindelijk ben ik van 11.00 tot 14.00 bezig om de bagage opnieuw ingecheckt te krijgen dit samen en tegelijk met nog 299 mensen. Verder mag ik in de rij staan voor bodycheck en de handbagage check en om de douane te passeren. Als we dan om half vier met de bus naar het vliegtuig gebracht worden mogen we daar ook weer opnieuw in de rij voor een derde bodycheck en dan gebeurt het echt, we stappen in.
De vlucht gaat naar Abu Dhabi en daar mogen we 9 uur wachten. Hier krijgen we een hotel aangeboden zo zie ik tenslotte nog wat van de wereld. Ik krijg een stempel voor 30 dagen in mijn paspoort helaas heb ik die niet gebruikt. Ach ja 40 graden in de woestijn is misschien ook niet alles. Als ik dan toch moet terugreizen neem ik de tijd want ook de vlucht naar London heeft vertraging waardoor ik opnieuw de aansluiting naar Amsterdam mis. Op een latere vlucht belandt ik uiteindelijk ruim 28 uur later dan gepland in een groen en fris Nederland. Hoewel de weersvoorspelling regen en hagel beloven neem ik de zon mee en zit ik samen met mijn lieve ouders lekker in het zonnetje op het strand van een heerlijke vismaaltijd te genieten.