Vervoer in Nepal
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg jos
19 Maart 2005 | Nepal, Kathmandu
Vervoer in Nepal gebeurt op zeer verschillende manieren. Duidelijk is dat men geen APK keuringen kent en de auto geen heilige koe is. Er zijn trouwens weinig prive auto's. In Kathamandu wordt veelvuldig gebruik gemaakt van het openbaar vervoer zoals de bus (kleiner en korter als in Nederland) de minibus of de tuk tuk, dat is een driewielige autootje waarin zeker 25 nepali inpassen.Trouwens in de gewone bus zijn rond de 40 zitplaatsen maar aan staanplaatsen moet, mag je gerust in de orde van 60 plekken erbij denken. Steeds als je denkt er kan echt geen mens meer bij stopt de bus en zowel van voren als van achteren stappen er nog mensen bij.
De 1 ste keer dat ik de bus nam en kon gaan staan rond het spitsuur had ik echt het gevoel jongens, er kan echt geen man meer bij maar keer op keer bleek ik het mis te hebben. Daarbij pas je er niet meer in dan ga je maar boven op de bus zitten.
En dan begrijp je dat er bij een busongeluk, dat zeer regelmatig gebeurt, vaak door dronken chauffeurs, er meestal 70 tot 80 gewonden zijn. Daarom kiezen we meestal een tijd uit dat de bus iets minder leeg is. Men rijdt ook zeer freq. Je hoeft nooit lang te wachten.
Zit je in een taxi heb je ook niet altijd een veilig gevoel allereerst hoeft alleen de chauffeur een gordel om en daarbij rijdt men het liefst midden op de weg dit gaat natuurlijk niet altijd. Wel behoor je als een goede chauffeur altijd in te halen dus slingeren ze vaak even snel een voertuig voorbij en denk ik zelf oei, dit ging weer net goed. Men rijdt hier links maar het stuur van de voertuigen zit soms rechts dan weer links.
Omdat de bussen na 6 uur als het donker wordt niet meer rijden maar goed ook gezien de wegomstandigheden moet ik de taxi nemen en zonder straatverlichting maar met nog wel veel wandelaars en onverlichte fietsers die plotseling opdoemen voel je het als het wonder als je weer veilig op je bestemming bent aangeland. Er zijn voor mijn gevoel veel spookrijders aanwezig.
Motors rijden hier meer als fietsers ze zijn handig wendbaar en worden veel beter onderhouden dan de fietsen of aoto's. Een komische gezicht blijft het als je hier een elegante nepalese vrouw keurig opgemaakt schrijlings op de motor ziet zitten met een helm op, kinderen zitten vaak los voor de chauffeur. Zelf ben ik achterop de motor naar het ziekenhuis geweest lekker crossen door kathamandu fantastisch om mee te maken. Men vond het niet nodig dat de helm vast moest want ik ben toch een toerist en dan kijkt de politie niet zo nauw maar zelf vond ik toch wel een prettig idee dat de helm vast kon.
De laatste dagen ben ik ook op de fiets door Kathamandu gereden. Dit is vooral veel op de handremmen hangen en dan slingeren om de voetgangers heen, riksja ontwijken die plotseling hun koers veranderen zonder een richtingaanwijzing en auto's die achter je toeteren negeren.
Vaak was ik blij dat ik op de juiste lokatie zonder kleerscheuren was aangekomen en voorlopig zien ze me niet meer op de fiets hier in Kathamandu. Toch was het jammmer dat ik in Baktapur geen fiets kon huren een dorp is toch iets anders. De fiets wordt door de nepalese meestal gebruikt als een soort handkar volgestouwd met manden dat er geen plaats meer is voor een zadel en ze er naast gaan lopen.
Maar het allerbelangrijkste vervoermiddel is toch de benenwagen. Alles wordt gesjouwd door een band om het hoofd waardoor sommige mensen statig rechtop lopen zelfs met zware lasten zoals manden vol met stenen en zand. Maar ook kasten bankstellen of bedden heb ik zien verhuizen je huurt geen verhuiswagen maar een verhuizer.
Rondom het platteland zie je eerder een lange bamboestaaf met aan weerzijden een mand of tas en hoewel het wiebelig overkomt beweegt men er zeer vlot en elegant mee.
Zelf hou ik het maar bij een klein dagrugzakje met water en de camera. Ik heb op 12 /13 maart een kleine wandeltocht gemaakt naar een boedhistisch klooster. Nama Buddha op 2200 meter. Het wandelen was heerlijk, door kleine boerengehuchtjes, we konden boven slapen en aten samen met de monniken, dit was onvoorstelbaar mooi.
Vervolg project:
Ik schreef al eerder dat ik voor Kumar een neuroloog wilde consulteren. Nu die bel je dan afgelopen maandagavond gewoon thuis op. Hij kon ons woensdag om 14.00u ontvangen in het Teaching Hospital. TH is zoals de naam al zegt een groot universiteitsziekenhuis, ik begreep dat ik op kamer 1 moest zijn en ondanks de chaotische drukte vonden we de juiste plek. Dan eerst de administratie, 20 roepies, gaan betalen en men maakt een dosier aan en dan kunnen we in de wachtruimte plaats nemen. Hier ziiten/hangen 45 mensen en om ons heen beginnen vijf arts-assistenten mensen te ondervragen in dezelfde ruimte. Gelukkig worden we snel binnen geroepen en heeft duidelijk voordelen dat ik mee ben. Al snel betrekt de specialist mij erin en vraagt mijn mening, regelmatig wordt hij gestoord door de assistanten, maar hij blijft vriendelijk en resoluut. Uiteindelijk wordt er een EEG en een bloedtest afgesproken en moeten we over twee weken weer terug komen. Ik betaal 900 Roepies voor het EEG (ongeveer 10 Euro) De kassa voor het bloedonderzoek is helaas al dicht (15.00u s'middags) Ik ben heel benieuwd wat het resultaat en gevolg zal zijn voor deze jongen.
Vanmiddag heb ik een gesprek gehad met de organisatie over hun plannen en ook over dit project maar eigenlijk kan dit pas als ik in Pokhare ben geweest. Ik realiseer me dat ik nog maar weinig tijd over heb als ik terug kom.Ik ben nu over de helft en alles lijkt al vol gepland.
Vandaag was trouwens een mooie dag bij de fundraising lunch van Arjan enn Tamara (ook van NDA). Wij( vele ned. vrijwilligers en gasten ) waren netjes aangekleed en de kinderen waren zo enthousiast aan het zingen en dansen en we hebben heerlijk gegeten Daal-Baath maar vanavond naar de friettent in Thamel waar de eigenaar 2 jaar in Belgie geweest is om friet te bakken. Af en toe moet je het evenwicht tussen oost en west weer rechtzetten bijv met friet.
Blijf vooral reageren, dat is gezellig en brengt me weer af en toe terug in Nederland zodat de overgang niet al te groot is. Want ik weet nu al dat ik het hier zijn, het verblijf enorm zal gaan missen.
Liefs uit nepal.
De 1 ste keer dat ik de bus nam en kon gaan staan rond het spitsuur had ik echt het gevoel jongens, er kan echt geen man meer bij maar keer op keer bleek ik het mis te hebben. Daarbij pas je er niet meer in dan ga je maar boven op de bus zitten.
En dan begrijp je dat er bij een busongeluk, dat zeer regelmatig gebeurt, vaak door dronken chauffeurs, er meestal 70 tot 80 gewonden zijn. Daarom kiezen we meestal een tijd uit dat de bus iets minder leeg is. Men rijdt ook zeer freq. Je hoeft nooit lang te wachten.
Zit je in een taxi heb je ook niet altijd een veilig gevoel allereerst hoeft alleen de chauffeur een gordel om en daarbij rijdt men het liefst midden op de weg dit gaat natuurlijk niet altijd. Wel behoor je als een goede chauffeur altijd in te halen dus slingeren ze vaak even snel een voertuig voorbij en denk ik zelf oei, dit ging weer net goed. Men rijdt hier links maar het stuur van de voertuigen zit soms rechts dan weer links.
Omdat de bussen na 6 uur als het donker wordt niet meer rijden maar goed ook gezien de wegomstandigheden moet ik de taxi nemen en zonder straatverlichting maar met nog wel veel wandelaars en onverlichte fietsers die plotseling opdoemen voel je het als het wonder als je weer veilig op je bestemming bent aangeland. Er zijn voor mijn gevoel veel spookrijders aanwezig.
Motors rijden hier meer als fietsers ze zijn handig wendbaar en worden veel beter onderhouden dan de fietsen of aoto's. Een komische gezicht blijft het als je hier een elegante nepalese vrouw keurig opgemaakt schrijlings op de motor ziet zitten met een helm op, kinderen zitten vaak los voor de chauffeur. Zelf ben ik achterop de motor naar het ziekenhuis geweest lekker crossen door kathamandu fantastisch om mee te maken. Men vond het niet nodig dat de helm vast moest want ik ben toch een toerist en dan kijkt de politie niet zo nauw maar zelf vond ik toch wel een prettig idee dat de helm vast kon.
De laatste dagen ben ik ook op de fiets door Kathamandu gereden. Dit is vooral veel op de handremmen hangen en dan slingeren om de voetgangers heen, riksja ontwijken die plotseling hun koers veranderen zonder een richtingaanwijzing en auto's die achter je toeteren negeren.
Vaak was ik blij dat ik op de juiste lokatie zonder kleerscheuren was aangekomen en voorlopig zien ze me niet meer op de fiets hier in Kathamandu. Toch was het jammmer dat ik in Baktapur geen fiets kon huren een dorp is toch iets anders. De fiets wordt door de nepalese meestal gebruikt als een soort handkar volgestouwd met manden dat er geen plaats meer is voor een zadel en ze er naast gaan lopen.
Maar het allerbelangrijkste vervoermiddel is toch de benenwagen. Alles wordt gesjouwd door een band om het hoofd waardoor sommige mensen statig rechtop lopen zelfs met zware lasten zoals manden vol met stenen en zand. Maar ook kasten bankstellen of bedden heb ik zien verhuizen je huurt geen verhuiswagen maar een verhuizer.
Rondom het platteland zie je eerder een lange bamboestaaf met aan weerzijden een mand of tas en hoewel het wiebelig overkomt beweegt men er zeer vlot en elegant mee.
Zelf hou ik het maar bij een klein dagrugzakje met water en de camera. Ik heb op 12 /13 maart een kleine wandeltocht gemaakt naar een boedhistisch klooster. Nama Buddha op 2200 meter. Het wandelen was heerlijk, door kleine boerengehuchtjes, we konden boven slapen en aten samen met de monniken, dit was onvoorstelbaar mooi.
Vervolg project:
Ik schreef al eerder dat ik voor Kumar een neuroloog wilde consulteren. Nu die bel je dan afgelopen maandagavond gewoon thuis op. Hij kon ons woensdag om 14.00u ontvangen in het Teaching Hospital. TH is zoals de naam al zegt een groot universiteitsziekenhuis, ik begreep dat ik op kamer 1 moest zijn en ondanks de chaotische drukte vonden we de juiste plek. Dan eerst de administratie, 20 roepies, gaan betalen en men maakt een dosier aan en dan kunnen we in de wachtruimte plaats nemen. Hier ziiten/hangen 45 mensen en om ons heen beginnen vijf arts-assistenten mensen te ondervragen in dezelfde ruimte. Gelukkig worden we snel binnen geroepen en heeft duidelijk voordelen dat ik mee ben. Al snel betrekt de specialist mij erin en vraagt mijn mening, regelmatig wordt hij gestoord door de assistanten, maar hij blijft vriendelijk en resoluut. Uiteindelijk wordt er een EEG en een bloedtest afgesproken en moeten we over twee weken weer terug komen. Ik betaal 900 Roepies voor het EEG (ongeveer 10 Euro) De kassa voor het bloedonderzoek is helaas al dicht (15.00u s'middags) Ik ben heel benieuwd wat het resultaat en gevolg zal zijn voor deze jongen.
Vanmiddag heb ik een gesprek gehad met de organisatie over hun plannen en ook over dit project maar eigenlijk kan dit pas als ik in Pokhare ben geweest. Ik realiseer me dat ik nog maar weinig tijd over heb als ik terug kom.Ik ben nu over de helft en alles lijkt al vol gepland.
Vandaag was trouwens een mooie dag bij de fundraising lunch van Arjan enn Tamara (ook van NDA). Wij( vele ned. vrijwilligers en gasten ) waren netjes aangekleed en de kinderen waren zo enthousiast aan het zingen en dansen en we hebben heerlijk gegeten Daal-Baath maar vanavond naar de friettent in Thamel waar de eigenaar 2 jaar in Belgie geweest is om friet te bakken. Af en toe moet je het evenwicht tussen oost en west weer rechtzetten bijv met friet.
Blijf vooral reageren, dat is gezellig en brengt me weer af en toe terug in Nederland zodat de overgang niet al te groot is. Want ik weet nu al dat ik het hier zijn, het verblijf enorm zal gaan missen.
Liefs uit nepal.
-
19 Maart 2005 - 13:11
Marja:
Hoi Jos, wat ben je snel met je berichten. Als ik het allemaal zo lees, hoop ik je wel weer in goede gezondheid in Nederland te ontmoeten, met al die verkeerschaos. Leuk dat je zo in thema's schrijft. Volgens mij ben je al een echte Nepalese.
heel veel succes straks in Pokhare! groetjes uit Zoetermeer -
19 Maart 2005 - 13:28
Marjorie:
Ik was helemaal verbaasd een verjaardagskaart van je te ontvangen! Hartstikke bedankt, dat je daar nog aan denkt zeg, petje af hoor. Rustige verjaardag gehad, gewoon gewerkt en 's avonds gezellig met Mehrab bij een grieks restaurantje in P'rend gegeten. Alvast ter voorbereiding op onze trip naar Kreta volgende maand. Had ik je verteld dat ik een baan heb aangeboden gekregen op Kreta? Ga er voor volgend seizoen serieus over denken, nu te kort dag om alles te regelen maar het lijkt ons erg leuk om dat een seizoen te proberen en dan misschien iets voor onszelf op te kunnen zetten. Wie weet, alleen de gedachte al houdt me op de been momenteel. Groetejs maar weer -
19 Maart 2005 - 14:09
Ico:
Haidie Jos! Namo buddha, daar zijn wij met de bus heen geweest, dus je verhaal herkennen we nog wel! Teruggelopen naar Dulikhel, als ik me goed herinner.
Vandaag stond hier in de krant eindelijk weer eens een klein berichtje over Nepal. Volgens diverse instanties (VN, EU etc.) stevent Nepal af op een humanitaire crisis. De koning wordt opgeroepen om voedseltransporten door te laten gaan. Meer stond er niet in.
Heel veel succes met je projecten en hou ons op de hoogte! Veel liefs van ons, ook namens Miek (die je wel weer zal melen) en de kids. -
19 Maart 2005 - 14:49
Johan:
Hoi Jos,Net terug van Roelien keken we even op internet,en daar was je weer met een nieuw bericht.Je kan al bijna een boek uitgeven,mijn belevenissen in Nepal.
Veel plezier met je trekking in Pokhara en groetjes uit Amersfoort en Castricum -
19 Maart 2005 - 15:33
Joke:
hoi jos leuk te lezen de acrobatische van het verkeer. ik weet er alles van Ik was iedere keer blij als we veilig konden uitstappen Ik kies voor de fiets in holland wat het financiele plaatje voor de kids betreft / Er zijn heel wat lieve mensen die je straks te hulp schieten wedden ???
ga maar met plezier verder en we volgen je op web tot mails -
21 Maart 2005 - 12:57
Nelly:
Hallo Jos
Ik geniet elke keer van je prachtige verhalen je vader heeft gelijk ik vind ook dat die verhalen van jou een boek waardig zijn ik heb je verhalen uitgeprint want dan kan Louis ze beter lezen.
nog heel veel werkplezier en tot de volgende keer. Heel veel groetjes ook van Louis -
21 Maart 2005 - 14:37
Mariette:
Jos,wat leuk om die berichten van je te lezen en dan met die foto's erbij.Ben zelf een tijdje uit de running geweest,flink de griep gehad maar ga nu toch weer beginnen met fotograferen.Veel groeten en succes,Mariette -
22 Maart 2005 - 06:29
Ludy:
Hallo Jos, heerlijk weer zo'n verhaal.Ook blij te lezen dat jij het er zo goed naar je zin hebt. Het vervelende is dan altijd wel dat de tijd te vlug gaat, maar volgens mij wordt jou tijd nuttig en aangenaam besteed. Veel plezier met je uitstapjes en succes met je"werk". Ik (wij) blijf het met veel interesse volgen. Heel veel groetjes. -
23 Maart 2005 - 15:54
Carel Bullens:
Ha die Jos
Met plezier lees ik iedere keer je bevindingen. Je zou schrijfster moeten worden, écht. De manier waarop jij je belevenissen neerzet betekent dat ik het bijna kan zien, ruiken, horen etc. Wat en verrijking dat je dit allemaal meemaakt; die ervaringen neemt niemand je ooit nog af.
Hier gaat alles zijn gangetje. Doordat het eindelijk wat warmer wordt worden de mensen weer wakker; er is weer leven op straat, en in de tuintjes komen steeds meer plantjes weer hun kopjes opsteken. Vergeleken bij jouw belevenissen is het hier eigenlijk maar saai; ik geloof dat het tijd wordt dat ik ook eens mijn voelhoorns ga uitsteken naar "sabatical-activiteiten".
Volgende week onze expositie, met een workshop van Hans Kok. Vanavond gaan we daarvoor "droog" oefenen met de 3 dames (dochters van Joke) in 't Klooster. Joep heeft hele mooie foto's voor de expositie laten zien. Soms heeft ie uitschieters waar iedereen verbaasd van staat.
Ajax verloor van PSV zondag met 4-0 en de gekozen burgemeester is voorlopig van de baan; dat zijn denk ik wel de belangrijkste nieuwsfeiten hier.
Komend weekend een langer weekend (Pasen); da's altijd een heerlijk begin van een periode met wat meer vrije dagen, alhoewel, koninginnedag, 5 mei en straks ook kerstmis en nieuwjaar, vallen weer in het weekend....bij elkaar dit jaar toch gauw weer zo'n 4 werkdagen meer!
Ik ga niet mopperen, want het weer is mooi, we zijn gezond en de dagen worden langer.......
groeten vanuit Waalre en tot lees's of schrijfs -
24 Maart 2005 - 20:09
Maike:
wat leuk om je verhalen te lezen, kwam toevallig bij het opruimen van mijn mail op wanadoo deze site tegen. Ik mis mijn leven daar ontzettend, zou het liefst morgen weer terug willen, maar ja..........ik zie je in mei op de yhee en ik blijf je verghalen volgen, ze zijn zo herkenbaar en brengen me terug in nepal, namaste Maike. -
25 Maart 2005 - 21:30
Wim En Lijnie:
Beste Jos, hebben geboeid je reisverslagen gelezen.
Wat spannend allemaal!als het dichterbij was, dan kwamen we eens kijken.
in gedachten reizen we met je mee. Sterkte en
veel voldoening in alles,
Lijnie en wim
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
