gezondheidszorg en verwante zaken
Door: Jos
Blijf op de hoogte en volg jos
03 Maart 2005 | Nepal, Kathmandu
Natuurlijk ben ik benieuwd naar deze sector en ik ben al heel wat te weten gekomen. Dat er grote verschillen bestaan in de uitvoering van gezondsheidszorg begrijpt iedereen als je naar een derde wereld land gaat. Maar ik heb wel het gevoel dat de kennis hier goed is alleen is deze niet voor iedereen bereikbaar.
Zo kent men geen basis verzekering en betaal je direct voor de kosten die je maakt.
Er is 1 foto waarop de prijzen zichtbaar zijn, die hangt bij de ingang van het ziekenhuis. Dit is een ziekenhuis met 75 bedden en 10 eerste hulpbedden in een los gebouwtje ernaast. Toen ik daar binnen keek, lag er niemand het was zaterdag de vrije dag maar wat me opviel was dat men geen kamerschermen kent en eigelijk is dat een groot contrast als je bedenkt dat men hier gekleed behoor te gaan van schouders tot enkels. Het is niet gepast om in korte broek of hempjes te lopen.
Vrouwen en oudere mannen wassen zich wel op straat maar dat zie je niet, het gebeurt niet volgens de nepali die lopen er voorbij zonder te zien. Preutsheid in het openbare leven en thuis maar niet in een ziekenhuis.
Linda, een vrijwilliger werd ziek en kreeg zoveel buikpijn en diarree dat de tweede avond er ingegrepen moest worden. En ik ben met haar meegegaan naar een 24uur ziekenhuis voordeel was dat het laat in de avond was en er dus weinig verkeer op de weg was we waren met de taxi en de guesthouse manager van pilgrims.
Ze moest blijven en ik mocht haar de potjes voor de kweken geven. Ik kreeg twee lege fotorolletje potjes een donkere voor de ontlasting en een doorzichtige voor de urine. Goed hergebruik van de toeristenmiddelen in de toekomst lastig met de digitale wereld. Toch kun je beter niet al te ziek worden want hoe beroerd je ook bent je moet overal trappen klimmen ook met enorme krampen en buikpijn.In Nepal kent men nergens liften en door de flucturende stroomvoorziening ook niet handig of practisch.
Zoals gebruikelijk zorgt de familie voor je in het ziekenhuis zoals wassen of eten. Daar dacht ik te laat aan toen ik Linda de volgende ochtend bezocht had ze gelukkig nog geen trek en lag ze nog aan het infuus maar voor de middag regelde we de bananen en ook de verzekeringspapieren want zelfs laat in de avond moest ze nog handtekeningen zetten en de papieren overhandigen. Ondertussen is al weer terug in het guesthouse en knapt ze goed op.
Ik hoop dat ik gewoon gespaard blijf van ongemakken tot nu toe ben ik gezond en fit alleen heb ik regelmatig last van een vermoeide en pijnlijk rug. De oorzaak is mijn lengte en de erg kleine internetcafe’s waar ik natuurlijk lang achterzit om jullie allemaal op de hoogte te houden vooral de foto’s plakken kost veel tijd vandaar dat die soms later geplaats worden want dan wil mijn rug zich graag gaan strekken.
Verder merk ik ook dat ik pijnlijke arbo oogjes krijg want alles gebeurt hier krom of met een gedraaide rug. Bijv. het vegen elke dag trouw maar met een korte handveger lange bezemstelen kennen ze blijkbaar niet terwijl ik ze al heel want keren met lange bamboestaven van zeker 5 meter over het plein gesjouwd heb zien worden. Ook heb ik bewondering voor het vele sjouwwerk stenen en zand grint wordt in manden volgestouwd en via een band om het voorhoofd omhoog of verder gesjouwd en dit zeker meer als onze 25 kilo norm. Dit gebeurd door zowel vrouwen als mannen.
Over de hygiene als je denkt dat Nepal vuil is dan wordt er niet goed gekeken oke er ligt soms vuilnis maar dar is elke dag bij elkaar geveegd om later door de vuilnisman met stof en blik opgehaald te worden meestal met een kruiwagen soms met een grotere handkar. Buiten het dorp zie je vele grote bergen met vuilnis maar vooral plastic.Laatst stond erin de krant dat er een stadje plastic vrij wilde worden voor elke 5 kilo plastic dat werd ingeleverd kreeg men een voetbal er waren al 100 voetballen uitgedeeld. Helaas is er rond om kathamandu ook veel smog door de vele uitlaadgassen men heeft hier nog zware diesels en loodbenzine daarom zie je veel mensen met mondkapjes om lopen dit neemt nu toe omdat het warmer is het is nu lente met 25/27 graden.
Verder over gezondheidszaken op de foto’s kon je zien dat ik op een bloeddonatie stuiten midden in een winkelcentrum. Later hoorde ik van Uttam dat zijn zus een hatoperatie moet krijgen die is gepland voor juni voor die tijd moet niet alleen het geld bij elkaar gespaard worden maar ook het bloed Men moet zelf voor genoeg donors zorgen Uttam vertelde dat de zus van zijn vriend bloed voor hem wil geven omdat hij dan weer in nerderland is.
Ik heb de ervaring dat de dingen op mijn weg verschijnen (niet in alleen in Nepal maar hier wel sterker). Zoook dit verhaal in het vliegtuig waar mijn ouders zaten, zat een man, alleen op reis en ik sprak hem aan na het ontbijt daarin vertelde hij dat hij ook naar baktapur moest om homeopatische medicijnen af te geven voor een kliniek. Hij had alleen maar een mobiel nummer en voor diegenen die het nog niet weten deze zijn voorlopige nog steeds niet in de lucht omdat dit de manier is waarop de maoisten ommuniceren. Voor sommigen mensen een zegen, ondertussen liet hij de papieren zien en bleek de zending te zijn van dr Tinus Smits uit eindhoven (die ik ken van naam). Omdat ik genoeg mensen ken bod ik aan om te helpen en we spraken hier in baktapur af
Na een klein half uurtje waren we ter plekke en kregen meteen een rondleiding. Het gebouw wordt helemmal opgeknapt en ziet er prachtig uit. De opleiding duurt drie jaar en elk jaar hebben ze 30 studenten die men het liefst uit de kleine bergdorpjes probeert te halen.
Behalve de homeopathie zie je hier ook vele vormen van alternatieve of additionele gezondheidsvormen zoals bijv Tanka,s chakra’s die op het lichaam getekend worden vele vormen van healings joga meditaties reiki ,klankschalen Hier worden ook allerlei cursussen in kloosters gegeven. Vandaag heb ik min ook laten verleiden tot de aanschaf van een nepalese trommel en hierbij werd verteld dat deze veel gebruikt wordt bij genezingsessies.
Bij de voorbereiding van hat schrijven van dit stukje krijg ik een triest bericht uit nederland dat mijn tante Ans is overleden. En eigenlijk voelt het als een eerbetoog aan haar om nu een stukje over de gezondheidszorg te schrijven. Want als er iemand de zorg en zorgzaamheid ,de betrokkenheid met haar medemensen hoog in het vaandel had staan en dit ook daadwerkelijk uitoefende was dat wel mijn tante Ans. Zo gaf ze bij mijn vertrek nog snel een lieve brief mee en een donatie voor de kinderen hier en reken maar dat dat hier op zijn plek komt.
Ik ben gisteren met Bhagawatti en haar moeder in het CBR centum(community Based Rehablitation) dit kwam enorm warm en betrokken over meteen werd er begonnen met uitleg aan de moeder en met therapie voor Bhagawatti Men vertelde dat ze een aangepaste stoel en statafel van hout op maat gaan maken. Omdat haar zoontje nu nog naar school gaat in k’du kunnen ze pas echt starten in april met het nieuwe schooljaar.Tot die tijd komt ze elke woensdag voor therapie naar B’pur en kunnen we naar woonruimte kijken en werk zoeken .
Vrijdag kan ik naar nog een jongen kijken uit Kavre omdat de transportstaking opgeheven is (hoelang?) is hij nu in kathamandu. Deze kongen is 12 jaar en heeft vermoedelijk een orthopedisch probleem maar verder zijn de gegevens nog vaag
Als alles stabiel blijft en ik kan mijn visum vervroegd verlengen vertrek ik 20 maart voor drie weken naar pokhare daar zijn nog drie kinderen.Ik wil in ieder geval terug zijn voor het nieuwjaar festijn hier in b’pur. Kortom nog veel activiteiten te ontplooien maar elke dag is een verrassing en een kadootje ik weet nooit wat de dag me brengt maar het vult zichzelf steeds weer prima in
Veel liefs en tot het volgende bericht ,mero sathie (mijn vrienden)
Zo kent men geen basis verzekering en betaal je direct voor de kosten die je maakt.
Er is 1 foto waarop de prijzen zichtbaar zijn, die hangt bij de ingang van het ziekenhuis. Dit is een ziekenhuis met 75 bedden en 10 eerste hulpbedden in een los gebouwtje ernaast. Toen ik daar binnen keek, lag er niemand het was zaterdag de vrije dag maar wat me opviel was dat men geen kamerschermen kent en eigelijk is dat een groot contrast als je bedenkt dat men hier gekleed behoor te gaan van schouders tot enkels. Het is niet gepast om in korte broek of hempjes te lopen.
Vrouwen en oudere mannen wassen zich wel op straat maar dat zie je niet, het gebeurt niet volgens de nepali die lopen er voorbij zonder te zien. Preutsheid in het openbare leven en thuis maar niet in een ziekenhuis.
Linda, een vrijwilliger werd ziek en kreeg zoveel buikpijn en diarree dat de tweede avond er ingegrepen moest worden. En ik ben met haar meegegaan naar een 24uur ziekenhuis voordeel was dat het laat in de avond was en er dus weinig verkeer op de weg was we waren met de taxi en de guesthouse manager van pilgrims.
Ze moest blijven en ik mocht haar de potjes voor de kweken geven. Ik kreeg twee lege fotorolletje potjes een donkere voor de ontlasting en een doorzichtige voor de urine. Goed hergebruik van de toeristenmiddelen in de toekomst lastig met de digitale wereld. Toch kun je beter niet al te ziek worden want hoe beroerd je ook bent je moet overal trappen klimmen ook met enorme krampen en buikpijn.In Nepal kent men nergens liften en door de flucturende stroomvoorziening ook niet handig of practisch.
Zoals gebruikelijk zorgt de familie voor je in het ziekenhuis zoals wassen of eten. Daar dacht ik te laat aan toen ik Linda de volgende ochtend bezocht had ze gelukkig nog geen trek en lag ze nog aan het infuus maar voor de middag regelde we de bananen en ook de verzekeringspapieren want zelfs laat in de avond moest ze nog handtekeningen zetten en de papieren overhandigen. Ondertussen is al weer terug in het guesthouse en knapt ze goed op.
Ik hoop dat ik gewoon gespaard blijf van ongemakken tot nu toe ben ik gezond en fit alleen heb ik regelmatig last van een vermoeide en pijnlijk rug. De oorzaak is mijn lengte en de erg kleine internetcafe’s waar ik natuurlijk lang achterzit om jullie allemaal op de hoogte te houden vooral de foto’s plakken kost veel tijd vandaar dat die soms later geplaats worden want dan wil mijn rug zich graag gaan strekken.
Verder merk ik ook dat ik pijnlijke arbo oogjes krijg want alles gebeurt hier krom of met een gedraaide rug. Bijv. het vegen elke dag trouw maar met een korte handveger lange bezemstelen kennen ze blijkbaar niet terwijl ik ze al heel want keren met lange bamboestaven van zeker 5 meter over het plein gesjouwd heb zien worden. Ook heb ik bewondering voor het vele sjouwwerk stenen en zand grint wordt in manden volgestouwd en via een band om het voorhoofd omhoog of verder gesjouwd en dit zeker meer als onze 25 kilo norm. Dit gebeurd door zowel vrouwen als mannen.
Over de hygiene als je denkt dat Nepal vuil is dan wordt er niet goed gekeken oke er ligt soms vuilnis maar dar is elke dag bij elkaar geveegd om later door de vuilnisman met stof en blik opgehaald te worden meestal met een kruiwagen soms met een grotere handkar. Buiten het dorp zie je vele grote bergen met vuilnis maar vooral plastic.Laatst stond erin de krant dat er een stadje plastic vrij wilde worden voor elke 5 kilo plastic dat werd ingeleverd kreeg men een voetbal er waren al 100 voetballen uitgedeeld. Helaas is er rond om kathamandu ook veel smog door de vele uitlaadgassen men heeft hier nog zware diesels en loodbenzine daarom zie je veel mensen met mondkapjes om lopen dit neemt nu toe omdat het warmer is het is nu lente met 25/27 graden.
Verder over gezondheidszaken op de foto’s kon je zien dat ik op een bloeddonatie stuiten midden in een winkelcentrum. Later hoorde ik van Uttam dat zijn zus een hatoperatie moet krijgen die is gepland voor juni voor die tijd moet niet alleen het geld bij elkaar gespaard worden maar ook het bloed Men moet zelf voor genoeg donors zorgen Uttam vertelde dat de zus van zijn vriend bloed voor hem wil geven omdat hij dan weer in nerderland is.
Ik heb de ervaring dat de dingen op mijn weg verschijnen (niet in alleen in Nepal maar hier wel sterker). Zoook dit verhaal in het vliegtuig waar mijn ouders zaten, zat een man, alleen op reis en ik sprak hem aan na het ontbijt daarin vertelde hij dat hij ook naar baktapur moest om homeopatische medicijnen af te geven voor een kliniek. Hij had alleen maar een mobiel nummer en voor diegenen die het nog niet weten deze zijn voorlopige nog steeds niet in de lucht omdat dit de manier is waarop de maoisten ommuniceren. Voor sommigen mensen een zegen, ondertussen liet hij de papieren zien en bleek de zending te zijn van dr Tinus Smits uit eindhoven (die ik ken van naam). Omdat ik genoeg mensen ken bod ik aan om te helpen en we spraken hier in baktapur af
Na een klein half uurtje waren we ter plekke en kregen meteen een rondleiding. Het gebouw wordt helemmal opgeknapt en ziet er prachtig uit. De opleiding duurt drie jaar en elk jaar hebben ze 30 studenten die men het liefst uit de kleine bergdorpjes probeert te halen.
Behalve de homeopathie zie je hier ook vele vormen van alternatieve of additionele gezondheidsvormen zoals bijv Tanka,s chakra’s die op het lichaam getekend worden vele vormen van healings joga meditaties reiki ,klankschalen Hier worden ook allerlei cursussen in kloosters gegeven. Vandaag heb ik min ook laten verleiden tot de aanschaf van een nepalese trommel en hierbij werd verteld dat deze veel gebruikt wordt bij genezingsessies.
Bij de voorbereiding van hat schrijven van dit stukje krijg ik een triest bericht uit nederland dat mijn tante Ans is overleden. En eigenlijk voelt het als een eerbetoog aan haar om nu een stukje over de gezondheidszorg te schrijven. Want als er iemand de zorg en zorgzaamheid ,de betrokkenheid met haar medemensen hoog in het vaandel had staan en dit ook daadwerkelijk uitoefende was dat wel mijn tante Ans. Zo gaf ze bij mijn vertrek nog snel een lieve brief mee en een donatie voor de kinderen hier en reken maar dat dat hier op zijn plek komt.
Ik ben gisteren met Bhagawatti en haar moeder in het CBR centum(community Based Rehablitation) dit kwam enorm warm en betrokken over meteen werd er begonnen met uitleg aan de moeder en met therapie voor Bhagawatti Men vertelde dat ze een aangepaste stoel en statafel van hout op maat gaan maken. Omdat haar zoontje nu nog naar school gaat in k’du kunnen ze pas echt starten in april met het nieuwe schooljaar.Tot die tijd komt ze elke woensdag voor therapie naar B’pur en kunnen we naar woonruimte kijken en werk zoeken .
Vrijdag kan ik naar nog een jongen kijken uit Kavre omdat de transportstaking opgeheven is (hoelang?) is hij nu in kathamandu. Deze kongen is 12 jaar en heeft vermoedelijk een orthopedisch probleem maar verder zijn de gegevens nog vaag
Als alles stabiel blijft en ik kan mijn visum vervroegd verlengen vertrek ik 20 maart voor drie weken naar pokhare daar zijn nog drie kinderen.Ik wil in ieder geval terug zijn voor het nieuwjaar festijn hier in b’pur. Kortom nog veel activiteiten te ontplooien maar elke dag is een verrassing en een kadootje ik weet nooit wat de dag me brengt maar het vult zichzelf steeds weer prima in
Veel liefs en tot het volgende bericht ,mero sathie (mijn vrienden)
-
03 Maart 2005 - 08:16
John En Lenie.:
Terwijl ik uitkijk op een bevroren Vecht en de sneeuw tot onze knieen komt, lees ik jouw bericht.
wat een contrast!!! Jos wat goed dat het er nu voor Bhagawatti en haar moeder wat rooskleuriger uit gaat zien, moet je toch wel goed doen!!
Veel succes verder met al je bezigheden en bedankt voor al je mooie berichten.
Groetjes van John en lenie -
03 Maart 2005 - 15:27
Anja Vrijhoeven Cath.:
Bedankt voor al je berichten. Ik heb niet altijd evenveel tijd om ze te lezen, Maar het is geen wonder dat je rugklachten krijgt .Het zijn hele verhalen hoor !! Wel ontzettend leuk.
Groetjes anja -
03 Maart 2005 - 20:46
Mia:
Hallo Jos
Bedankt voor je felicitatie kaart.We hadden een leuk feest.bedankt voor deze brief en foto,s
vandaag las ik in de schakel dat Tinus Smits een lezing houdt in Aalst volgende week in de AD kerk over zijn werk in Nepal.Tinus Smit heeft een practijk in Eindhoven maar woont in ons dorp. Goed dat ze die plastic troep opruimen maar gaan ze daar nu weer ballen van maken? Dat schiet niet op.
Groetjes aan Linda en zorg dat je niet ziek wordt
Mia -
04 Maart 2005 - 11:02
An:
Hallo Jos
Bedankt voor je uitgebreide reisbeschrijvingen en belevenissen.Ik hoop dat je nog veel goed werk daar kan blijven doen en geniet daar ook maar met volle teugen van. En ik geniet ontzettend van je verhalen compleet met foto`s, "FANTASTISCH"
Groetjes An -
05 Maart 2005 - 12:52
Lizette:
Gecondoleerd met het overlijden van je tante Ans en heel veel sterkte. -
05 Maart 2005 - 21:31
Ludy:
inderdaad een heel verhaal maar ik lees het met heel veel plezier en ik hoop dat je ondanks de kleine stoeltjes toch door blijft schrijven. Is er niet een of andere masseur in de buurt? Je ontmoet zoveel mensen dus wie weet. Fijn dat je werk nu ook wat van de grond komt en dat er wat resultaten zichtbaar worden. Veel plezier en sterkte op je reis naar Pokhare en heel veel groetjes van ons allen uit een totaal wit veldhoven. -
06 Maart 2005 - 13:29
Marja:
Jos, ik waardeer het zeer dat je zoveel tijd neemt om je belevenissen op te schrijven. Ik lees ze dan ook elke keer weer met pleier. Heel veel succes verder en ik kijk al weer naar je volgende bericht uit! -
06 Maart 2005 - 21:59
Dorot:
Mijn hart vervult zich met liefde als ik je verslag en je fotos bekijk. Het is mooi om je daar zo stralend te zien en te weten dat je daar zo veel dingen kan doen. Ik denk dat iedereen heel erg blij met je is! Veel succes in je volgende reis naar Pukhare, Ik hoop dat je de kinderen daar kan bereiken. Ben blij dat ik eindelijk je fotos kan zien. Daar zitten veel goie bij!!! !!!De foto met de koe en de duiven....Ik ben ook een koien freek stiekem....Hele mooie verlatenheid heeft ie ie prachtig... Het is te gek dat je bij jouw verhalen ook nog eens jouw pleintje kan zien. Dat samen spreekt to zo veel verbeelding. Dank je wel dat je dat met ons deelt. Dat voelt als een cadotje. Dat is een cadotje!
Veel liefs en veel succes in Pukhare.
(veel sterkte met het overlijden van je lieve tante)
liefs, dorot -
07 Maart 2005 - 17:49
Alice:
erg leuk om je verhalen te lezen,krijg er zelf ook wel zin in. succes -
07 Maart 2005 - 21:09
Marjo:
Hoi Jos,
Wat een mooie verhalen en na het lezen is het net of je heel dichtbij bent, maar de werkelijkheid is anders.Geniet van al het
bijzondere en je bent geweldig voor de kinderen
daar. Blijf goed op je eigen gezondheid letten.
En veel sterkte met het verwerken van het verlies van jou tante Ans nu je zo ver weg bent.
Groetjes Marjo,T,B. -
08 Maart 2005 - 11:02
Hanny:
Lieve jos
Leuk om al die fotos te zien. Je zult wel als reus beschouwd worden.
vandaag heb ik voor het laatst geschaatst, De kunstijsbaan gaat weer dicht. helaas wel veel sneeuw, maar geen echt ijs.
Roeien wordt ergometeren, wel vervelend voor de wedstrijden.Ben ook benieuwd hoe je ouders het vinden. groeten hanny -
10 Maart 2005 - 19:03
Letty De Graaf:
Hoi Jos, ik had nog niet eerder jouw site bekeken, maar ik heb het nu met veel plezier gedaan !
Wat doe je veel ervaringen op, geweldig dat je hiervoor "gegaan" bent. Heb nog een goeie tijd !
Groetjes, letty
P.S. Tinus Smits is zo ongeveer mijn overbuurman !
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
